Geplaatst op

Te koop:

Land in Espiche van 2500m2. Helemaal omheind met een hek en een elektrische poort. Op het land staat een Mobile Home, een buitenkeuken, een loods en een caravan met voortent. Verder zijn er 2 hondenkennels en een kippenhok in een afgesloten, omheind veld. Er is een eigen waterput met elektrische pomp. Elektriciteit met elektriciteitshuisje aanwezig. Fruit-, amandel- en vijgenbomen, een kruidentuin en moestuin-bakken. In het midden van het land een kurkeik. Doorheen het land en rondom langs de bomen bewatering via irrigatiesysteem (automatisch in te stellen) en een sprinkler-systeem in de voortuin.

Indeling Mobile Home

Woonkamer, keukenblok met boven- en onderkastjes, kookplaat (gas), afzuigkap, magnetron en koel/vriescombinatie.
Badkamer met nieuwe boiler, douchecabine en wastafel. Aparte wc met fonteintje (sceptictank op het land). Twee slaapkamers. In elke kamer van het Mobile home hangen radiatoren die zeer goed verwarmen in de winter.
Er hangt ook een airco/warmte-unit in de woonkamer, maar deze is stuk.

Op de veranda laten we een tweepersoons bed achter, waar je heerlijk kunt chillen en ‘s avonds naar de sterren kunt kijken. Voor ons was dit echt een hemelbed.

Indeling buitenkeuken

Deze kan helemaal gesloten worden. Er is een houtoven en een keukenblok met een nieuwe boiler. Elektrische oven en een nieuwe vaatwasser. Houten (voorraad) planken blijven achter.

Caravan met Nederlands kenteken, type Hobby. Inclusief voortent.


Geplaatst op

Eindelijk werken aan je boek of project?

Je hebt tijd nodig. Afstand. Ruimte. Alleen zijn. Vergezichten, zee, kliffen en zand. De zon op zien komen om je te verwarmen, herinneren, inspireren en weer te zien zakken. Zodat jij kan zakken.
De maan om op te laden, onder te mijmeren en haar speciale energie waar te nemen. De ontelbare sterren bijna voelen onder de helderste hemel. De zuiverste zuurstof inhaleren. Zodat jij kan landen.

Je wilt je plan uitdenken, uitschrijven of uitvoeren. Je hebt inspiratie nodig voor je nieuwe project. Je boek zou zomaar eens afgeschreven kunnen worden hier. Of wil je eerst je boek-kader op orde maken zodat je thuis verder kan.
Misschien wil je eindeloos illustreren, lezen, schilderen of leren. Heb je een week mediteren nodig. Of een week om te herstellen of bij te komen van een nare of onrustige periode. Soms heb je even afstand en alleen zijn nodig om jezelf terug te vinden: wie ben ik ook alweer zonder mijn partner/gezin/familie?

Boek lekker een huisje vlakbij, als je me in wilt huren als schrijfcoach, sparringpartner of natuurcoach. Ik werk in en met de onderstroom, dus ik kruip onder je huid met mijn vragen. Spreken we dagelijks een paar uurtjes af. En ga jij met een totaal andere input weer naar huis.

Gaat het al wat borrelen en bruisen? Mail me even op marian@dealchemievanhetleven.nl met je wensen.

Geplaatst op

Groene vingers

Verticaal schrijven. Wat!?
Horizontaal schrijven doen we allemaal. De woorden bedenken, zinnen vormen en je hebt een stuk tekst. Klaar.
Wat als je je woorden niet vanuit je hoofd laat ontstaan, maar vanuit de plek die nog geen woorden bevat? Je niet-weten, je intuïtie, je zesde zintuig, zoiets.
Dus van beneden naar boven? Want vaak zit die plek toch in je hart, of je buik. Gevoelde woorden zijn van een andere orde dan de bedachte tekst die, onder toeziend oog van het ego en de buitenwereld-verwachtingen, geen kans krijgen. Je haalt je woorden uit je zijn, niet uit je doen.

Vanuit een ander perspectief schrijven kan tintelende inspiratie opwekken. Simpelweg omdat je er ‘nog nooit’ zo tegenaan gekeken hebt. Het platte wordt de diepte. Een nieuwe creatie-stroom die je wakker maakt door op een andere manier waar te nemen. En eigenlijk kijk je dan ook vanuit een nieuw perspectief naar jezelf. De natuur is nu eenmaal een zachte weerkaatsing. Misschien wordt kijken ineens zien. 

Interessant? Ik heb een live beeldcherm-cursus voor je!

In zes maanden leer je met behulp van wondertjes uit de natuur anders kijken. Daar waar je steeds vastloopt in dat ‘hoofd’-denken is niet meer aan de orde. Je gaat een worden met datgene waar je normaal aan voorbij loopt. Je wordt opmerkzamer en merkt dat alles met elkaar in verbinding staat.

Dus kom spelen en leren! Een keer per maand -op een maandagavond- komen we bij elkaar in een beeldscherm-sessie. Van tevoren krijg je een opdracht via de mail. Hiervoor moet je echt de natuur in, dus blok gelijk een dagdeel in je agenda voor een warm bad: even terug naar waar we ook alweer vandaan komen. Verse zuurstof voor je zintuigen en zuivere brandstof om je -misschien wat verbrokkelde- schrijfblijdschap en verwondering weer op te porren.
De opdracht die je gekregen hebt is de ingang voor een avond creëren met kleine opdrachtjes. Je gaat echt een paar uur aan de slag.
We gaan niet alleen schrijven trouwens. We verbeelden ook, want jouw intuïtieve beeld gaat je vertellen waarover jij wilt schrijven. Het onderwerp is zichtbaar geworden. En zo geef je er woorden aan.

De opdrachtjes zijn altijd precies de inspiratie die jij nodig hebt voor welke soort tekst dan ook. Op zoek naar wat er echt in jou leeft, in de onderstroom, voorbij alles wat je denkt te weten. Het vinden van wat je denkt niet te kunnen.
Altijd in afstemming en in verbinding weet Marian je te begeleiden naar waar je wilt zijn. Met behulp van de natuur wordt je creativiteit aangewakkerd en ontstaan er de mooiste creaties. Veilig, vertrouwd en samen: zo heb ik de cursus, wat voelt als een reis, ervaren het afgelopen half jaar.
Liefs, Mariëlle

Wat het niet is:
Een blogcursus, leren schrijven, mooi schrijven, een kant en klare tekst produceren (of soms per ongeluk wel ; ), ‘hoe het hoort’ etc. Het is geen prestatiestuk, je bent niet met je hoofd bezig, wel met je hart. Een dieper liggend schrijven dus. Niet bedacht, wel gevoeld. 
Ik raad je de cursus ook niet aan wanneer je geen tijd hebt. Afraffelen is de slechtste raadgever voor je woorden en zinnen. Deze horen in te dalen, van alle kanten bekeken en gevoeld te worden en dan misschien verwisseld voor een passender woord. Aandacht en tijd zijn de beste ingrediënten.

Wat het wel is:
Onderzoek, naar jezelf in en met de natuurwonderen: hoe verbind jij je hiermee? Je gaat naar buiten en naar binnen. Verwonderen, observeren, verbazen, anders kijken naar de wereld. Jouw wereld. En vanuit dit nieuwe perspectief – ook naar jezelf- creëren in beeld en taal. Het levert je veel meer op dan alleen maar een stuk tekst. Want zelfonderzoek en het naar binnen keren brengt je veel. Transformatie. Bevestiging. Verbazing. En soms zelfs confrontatie. Mag je zelf invullen achteraf ; ).
Eigenlijk is het een stukje innerlijke reis die je maakt met behulp van beeld en woord. Inzichten dienen zich aan, schaduw wordt soms ineens het licht.
En uiteraard die stok achter de deur. Een avond spelen met beeld en woord is aandacht geven aan je innerlijke kind-vreugde, vaak weggestopt omdat we ‘volwassen’ moeten doen.

Dus: durf jij je talent/creativiteit/inspiratiebron te onderzoeken in een veilige omgeving? Durf jij te spelen? Je controle los te laten? Durf jij je criticus de hand te schudden en samen af te dalen opdat er geen doel of resultaat hoeft, of ‘mooi’ getekend/geschreven ‘dient’ te worden? Er is geen goed of fout. Er is. Punt.

Praktisch:
Wanneer? Maandagavond van 19.30 tot ca 21.30 uur (Nederlandse tijd). Kosten: 95 euro voor 5 avonden (geen btw). 

De data (2023)

21 augustus
18 september
23 oktober
20 november
18 december

We hebben ook een WhatsApp groep waarin we woord, beeld, inspiratie en vragen delen.

Hoop je te zien! Wil je je opgeven? Stuur een mail naar marian@dealchemievanhetleven.nl, of een Whatsappje: +316 459235 25

Sophia Eringa:
Duik met Marian in je diepere zelf. Verbindingen maken door middel van natuur, verdieping en je eigen innerlijke stem. Samen komen we tot mooie woordzinnen. Een cadeautje!. Met veel plezier genoten van deze reis van januari tm juli 2023. Altijd kloppend, altijd op het juiste moment in de juiste setting van tijd en geest.

Geplaatst op

Moederziel

Een wazige foto, gepost op zo’n besloten Social Media groep. Ze was verbannen naar het toiletgebouw van een glasfabriek. Ineens vond een medewerker haar in de ochtend, trillend, nat. Ze hadden nog wel een doosje waar ze half in paste erbij geleverd, zonder water, zonder eten. Ze werd gedoogd door de eigenaar, die haar eten en drinken gaf. 

Een pup van twee-en-een-halve maand. Een baby die haar moeder nodig heeft voor de hechting, de warmte, de liefde. Het veilige moederhart waar ze tegenaan kruipt wanneer de wereld nog te onheilspellend is. Of gewoon, wanneer ze moe is. Een pup die hoort te spelen met haar broertjes en zusjes. Die langzaam de wereld ontdekt, en vriendjes maakt met alles wat fladdert, rent, rolt en beweegt. 
Niets. Een koud, kil gebouw waar ze alleen eten en drinken kreeg maar nul aandacht. De medewerkers hebben nou eenmaal verder niets met honden. Niet hun taak. Gelukkig vertelde de eigenaar na een paar dagen over de pup aan een familielid, die het verhaal op de Social Media zette. 

Een blik op haar en ik wist het. Ik nam contact op en ze vertelde dat de pup eigenlijk nog twee weken daar -moederziel alleen- moest blijven volgens de Portugese wet, want zo lang is nodig om door de eigenaar geclaimd te worden. De pup had geen chip, was niet gevaccineerd of ontwormd. Waarschijnlijk de reden dat ze is ‘weggedaan’ want ze gaat nu geld kosten. Omgekeerde wereld dus. Ze is juist door de eigenaar verbannen. 
Na wat heen en weer kletsen zei ik dat ik schijt heb aan deze kromme wet en dat ik haar direct wilde komen halen. Elke dag onthechting is er een voor een baby. Gelukkig was de dame het er mee eens en zij zorgde voor de connectie. We stapten in de auto en gingen op weg. Een half uur rijden. 

Aangekomen bij de fabriek liep ik naar een van de mannen, zij wisten er al van. Of ik even wilde wachten. Na vijf minuten kwam hij terug met de pup op zijn arm. Haar blik. Het trillende lijfje. Hij gaf haar aan mij en ze keek en keek en keek in mijn ogen. Ze kroop trillend in mijn nek en zodra ik in de auto zat, draaide ze een rondje op mijn schoot en viel met een grote zucht in slaap. 

En ja. Ze had ziek kunnen zijn, blind of doof. Ze had alles kunnen zijn, voor velen zou dit ‘totaal onverstandig’ zijn. Maar dit is mijn wereld, ik laveer puur op gevoel, niet op de ‘wat-alsen’. Niet op verstandelijk voorbereiden, plannen en tot in den treure uitzoeken. Niets. Mijn hart volgen, ik kan niet anders. Zonder dat zou ik nu niet mijn volste leven leven. Zou ik nog vele wensen hebben, verlangens, maar zouden die het graf mee in gaan, want de angst van de wat-alsen zou overheersen. 

“Je bent veilig, lief zacht wezentje. Geborgen. Je bent nooit meer moederziel alleen. Ik ben er voor je, altijd. En ik noem je Lua, Maan in het Portugees. Want net als de maan zul jij net zo belangrijk voor mij worden. We gaan hechten. We gaan lachen, knuffelen, spelen, ravotten samen. En wanneer je moe bent, kruip je tegen mij aan en koester ik deze momenten van rust voor de rest van mijn leven. Want jij en ik zijn een onafscheidelijke match, dat wisten we vanaf de eerste seconde.”

Lua is nu drie-en-een-halve maand (volgens de dierenarts). Ze is vrij. Ontwormd en gevaccineerd. Ze heeft 2500m2 groen om de hele dag te spelen met haar sister from another mister, poes Pur (die zomaar is aan komen lopen en nooit meer weggegaan is). Ik leer zoveel van haar. Wanneer ze achter de bal aan rent en een vlinder ziet, wijkt ze van koers af en rent achter de vlinder aan: first things first. Ze was al zindelijk en hoeft niet aan de riem, ze blijft bij me. Vanaf de eerste dag komt ze aangerend wanneer ik haar roep. Ze slaapt op haar rug en heeft geen trauma’s. Het is een blije, eigenwijze, liefdevolle en ontdekkende hond, die nog geen 3 kilo woog toen ze aankwam, maar nu bijna 8 kilo weegt en 10 cm gegroeid is in ongeveer een maand. Lua is een Rafeiro do Alentejo en wordt enorm groot, zo’n slungel. Ik zie haar elke dag groeien en gespierder worden. 

Maar het is ook een echte pup, gelukkig. Een met haaiemelktandjes in je handen bijtende pup die de bananenplant en andere zeer interessante struiken al heeft verwoest. De zorgvuldig aangelegde moestuin is haar speelbak nu. De groenten van het land moeten maar wachten tot volgend jaar. De prachtige kruidencirkel die ik op het land klaar had voor gebruik is eveneens haar speeltuin. Ook deze moet wachten. 

Alles op zijn tijd. Dit is Portugal. De liefde komt geheel onverwachts, die kun je niet plannen. En als deze ook nog onvoorwaardelijk is, mag al het andere wijken.

Geplaatst op

Stempels op de ziel

Brievenbus post

Penvriendin. Inmiddels een woord voor in de geschiedenisboeken, vrees ik. Vraag iemand van onder de 14 jaar eens wat een penvriend is en je krijgt hilarische antwoorden. Ook treurig, vind ik. Dat het een uitgestorven goed is geworden, echte brieven schrijven aan elkaar. Dat was vroeger.
De ‘ouderwetse’ brief is vervangen door een nieuwe taal op Social Media. Vlucht, vluchtiger, vluchtigst. Kort en haastig. De scrollende fear-of-missing-out-taal. 

Dan de handgeschreven brief, waar verborgen hoop en verlangens uitgediept zijn in broze zinnen. Waar troostende woorden beklijven en de vloeibare liefde gloeiend is. Geheime gedachten of gevoelens vereeuwigd op papier als stempels op de ziel. Waar het schrijven bijna bijzaak is: wat er aan vooraf gaat, daar gaat het om. Het bezinnen, vormen, voelen, het durven uiten. Het ritueel van de pen oppakken en schrijven vanuit het hart op papier.

Brieven schrijven en boeken lezen kost tijd en aandacht. Tijd die je ook aan eindeloos scrollen kunt besteden, toch? De gelukzalige verrijking door het lezen of schrijven lijkt hopeloos voorbij. Tenzij ik de keuze maak om het te blijven koesteren, natuurlijk. De tijdloze uren wanneer ik de hoofdpersoon van het boek ben geworden. Of versuft achterblijf wanneer ik een onder de huid gekropen boek uit heb. Het goud dat uit mijn pen druipt op het papier van een intieme brief. De vervulling van de wandeling naar de brievenbus, ik de envelop vaarwel kus en hem door de klepperende gleuf uit mijn handen laat vallen in het luchtledige. 

Wanneer schreef jij voor het laatst een brief? In de penvriendinnentijd, toen je 12 was? Wat is er toch veel veranderd he. Alles is sneller, efficiënter, gemakkelijker, goedkoper geworden om je boodschap te verkondigen via het toetsenbord. 

Vorig jaar begon ik meer echte brieven en kaartjes te schrijven. Het jaar 2021 stond voor mij voor afscheid nemen om over te kunnen gaan naar het tijdperk van nieuwe beginnen. Ik schreef de mensen die ik los heb gelaten vanuit mijn hart, zonder oordeel, zonder lading. Het was nodig om ruimte te maken voor de nieuwe mensen in mijn leven en verwaterde contacten wilde ik losknippen, bewust, systemisch.
Niet bevroedende dat dat ook veel teweeg bracht bij de lezer, die vaak de pen of de telefoon ter hand nam. Liefdevoller dan ooit namen we afscheid van elkaar. Of we lieten juist ons verleden achter en ontstond er ineens een verrassend nieuwe verbinding. Waarbij gezamenlijke herinneringen nu dansen als een rode draad doorheen de hernieuwde vriendschap. Kwetsbaarheid tonen doet de zielen groeien.

Ik kreeg veel meer kaartjes in de brievenbus hier in Portugal dan ik de afgelopen jaren ooit in Nederland heb gehad. Met in de enveloppen sterretjes, bloemzaadjes, ballonnen, confetti, foto’s of veertjes. Liefdevolle cadeautjes, zorgvuldig samengesteld en uitgezocht. Zelfgemaakte kaarten. Met alle aandacht en liefde geschreven. Soms gewoon over de dingen van de dag, of een hartenkreet, een wens, een openbaring, een gebeurtenis. Geheimen. Soms kort, soms lang. En nooit is er een goed of fout. Het is. 
En dat leest anders. Het voelt anders. Het is intiemer, persoonlijker dan een toetsenbordbrief of een app-verjaardagswens. Waar ik me overigens zelf vaak ook schuldig aan maak. 

Toch, wanneer het kan, pak ik mijn pen en schrijf met de hand. Steeds vaker. Ik maak er een ritueel van. Op welk (duurzame, gerecyclede) papier ga ik schrijven en met welke kleur pen? Welk kaartje past bij de ontvanger? De telefoon gaat uit, de thee gloeit. En zo verplaats ik me in de lezer. Ik schrijf in ‘onze’ taal, zoals ik met hem of haar ook een borrel zou drinken. Ik weet wat zij graag leest. Ik weet wat ik wil schrijven om elkaar in de taal te ontmoeten. We zijn in energie samen. 

Aandacht. Daar gaat het over. Je geeft een stuk tijd aan een ander en aan jouzelf. Je staat even stil bij het leven. ‘Hoe gaat het met ons’? Het schrijven en lezen geeft een hartverbinding die ver voorbij afstand en tijd reikt. En als ik ook maar één hart heb geïnspireerd door dit schrijven, dan ben ik gelukkig. 
De keus tussen een paar echte (pen)vrienden voor het leven of honderden Social Media schijnvrienden? Ik heb mijn keus gemaakt. Mijn schaarse, waardevolle tijd komt nooit meer terug. 

Geplaatst op

Onbevreesd onbevangen – door Rosanna Smith

De laatste kans om met Marian een natuurcoach-sessie te doen in Nederland grijp ik met beide handen aan. Zij zet de sessies door in Portugal. 
Zodra zij in mijn buurt is glijdt mijn pen als vanzelf over het papier. Binnenin mij begint er iets te borrelen. We spreken af in het bos, vlakbij Haren. 

Ik mag de leiding nemen. Welk pad gaan wij volgen? Natuurlijk komt de vraag: ‘Waarom juist dit pad?’ Mijn heden en verleden komen elkaar tegen in deze prachtige omgeving.
Het verleden vertolkt zich door hersenloze bomen, steile rechte stammen zonder takken. Ik neem bewust afscheid en begraaf ze in gedachten onder een steen. Deze gewetenloze idioten ga ik voortaan negeren. 
Tijdens onze wandeling komen deze nietsnutten ook steeds verder van mij af te staan. Er staan letterlijk obstakels tussen ons in. Ik kan niet meer bij ze komen. Ik stap uit dit zware omhulsel van het verleden en ‘mijn echte ik’ loopt lichtvoetig door. Ik spring over boomstammen, wring mij langs hekjes. Onbevreesd!

‘Onbevangen’, noemt Marian mij. Wat een prachtig woord. En zo voel ik me ook. Ik heb in mijn leven zoveel regels van anderen aangeleerd, ik was mijzelf compleet kwijt. Nu ben ik terug. Hoe fijn is dat?!

Op dit moment borrelt het niet meer. Het bruist. Mijn gedachten zitten in een stroomversnelling zonder de zware ballast uit het verleden. Ik struikel bijna over mijn pen. Ideeën vloeien in inkt op het papier. Dit gevoel werkt na de coaching gewoon door. De plannen ga ik uitwerken. Ik kom er wel. Wat een inzichten tijdens dit geweldige avontuur.

Dank je wel Marian!

Geplaatst op

Inzicht gekregen. En nu?

Meeslepend nadenken en steeds dieper zinken in de details van een bepaald thema doe ik graag en vaak. Het liefst schommelend in mijn tussen twee kurkeiken geknoopte hangmat en geïnspireerd door het schaduwschimmenspel van dansende takken en zon. Neem daar de geur van eucalyptus en hoogzomer bij en ik ben zomaar een paar uur verder. 

Ik dacht deze keer na over het begrip ‘inzicht’. 

Vaak gaat er een heel proces aan vooraf, wanneer je een inzicht krijgt. Een ontkluwing, ontwarring, er is orde in de chaos gebracht, een los eindje zit ineens vast. 
Wat betekent het begrip ‘inzicht’ eigenlijk ? Er kwamen veel definities voorbij op internet, maar ik vond deze zelf het meest aanspreken:

‘Het vermogen om in een onbekende situatie de oplossing van een probleem vinden door vroeger opgedane ervaringen te combineren.’

Je kunt dit zelf uitpuzzelen, maar we hebben allemaal de hardnekkige blinde vlek, die zich -vaak beschermend- over het inzicht heeft gevormd, zodat je zelf geen weet hebt van die vlek. Door de juiste vraagstelling van een ander krijgt de blinde vlek steeds meer zicht naarmate je verder graaft, of misschien hoeft dat helemaal niet. Zit hij al zo aan de oppervlakte, dat je hem alleen maar hoeft weg te poetsen. Soms is een vraag of opdracht al voldoende. 
Heb je eenmaal dat inzicht, of die aha, dan ontstaat er opluchting, verheldering. Soms valt er letterlijk een gewicht van je af. De vlek is opgelost en een blanco pagina wacht uitnodigend. 

Deze nieuwe fase is een periode tussen het eerst niet weten en het ineens snappen, of gewaar worden: soms is dat een betere benaming. Of gewoon dat het kwartje is gevallen. Het kan zelfs zijn dat je wat rouwt, of verdrietig bent om dat wat je zolang bij je droeg, achterlaat. Het was vaak hoe dan ook vertrouwd. 
Geef dit ‘struin-tijd’ door er bij stil te staan en even terug te kijken, te voelen. Pas wanneer het inzicht helemaal is neergestreken neem je afscheid en keer je om, met je gezicht naar de toekomst. 

Wat je met je nieuw verworven inzicht gaat doen? Je gaat het verwoorden en/of verbeelden. 

Want begint het niet pas bij het inzicht? 
Je hebt geworsteld, je geest onderzocht, je blootgegeven en eindelijk is daar dan dat verlichtende inzicht. Ben je dan klaar? Dacht het niet. Volgens mij begint het dan pas. Want wat ga je met die nieuwe schat doen? Hoe ga je je nieuwe inzicht inpassen in je toekomstpad? Hoe ga je het vormgeven in je plannen? Je hebt hem toch niet voor niks opgegraven?
Het gaat hier over een bepaald soort inzicht, besef ik. Een oplossing voor je probleem. Een geopende deur voor je hulpvraag. Wanneer er iets in je leven verschuift, zodat je verder kunt. Het inzicht dat een blokkade heeft opgeheven, of de rem van iets heeft afgehaald. Dat je ineens weet waarom je je droom niet verwezenlijkt of waarom je bang was voor de reactie van anderen. Enz. Dit weten is al een enorme stap. De eerste. 

Wat gaat er veranderen? Wat is jouw plan van aanpak? Hoe zie jij je toekomst voor je nu? 

1 ) Misschien spelen deze vragen op dit moment. In een coachtraject kan ik je hiermee helpen. Door middel van natuurcoaching en opdrachten loods ik je richting jouw inzicht. 

2) Maar misschien is je inzicht al duidelijk en wil je hulp bij het verbeelden en/of verwoorden ervan. Het ankeren van je nieuwe toekomstpad, waarin je creativiteit uitgedaagd wordt en je een eind richting jouw droom geduwd wordt. We gaan zorgvuldig de vorm en materialen uitzoeken. Dit is onderdeel van het proces.

3) Of wil je dat ik meehelp met je plan van aanpak. Hierbij gebruik ik mijn hele arsenaal aan business-, natuur- en/of schrijfcoaching. Dit hangt af van de hulpvraag. Meestal kan deze fase ook online.

Je ziet, er zijn drie fases. Je kunt me inhuren vanaf welke fase jij wilt. Elke fase behelst twee tot drie uur.

Je kunt dit hier in de Algarve doen, als onderdeel van je vakantie bijvoorbeeld. Mail me gerust voor de mogelijkheden: marian@dealchemievanhetleven.nl

‘Vrijheid steunt op inzicht’
Ernst von Feuchtersleben
Geplaatst op

Poëtisch wandelen – de kunst als inspiratie

Ik woon offgrid op een paradijselijk stuk land, een kwartier lopen van het dorp Barao de Sao Joao: een mix van culturen, kleuren en creatieve geesten. Een gemeenschap waar alles kan en niets hoeft. Een heerlijk dorp om totaal jezelf te kunnen zijn. Op dinsdagochtend loop ik naar het marktje, waar een ieder zijn of haar producten aanbiedt. Het Portugese stel met de allerlekkerste groenten en fruit, net geoogst. De Engelse die kruiden(plantjes) verkoopt en de dames die zuurdesem broden aanbieden en de verrukkelijkste rauwe choco-bonbons. Daarna een kop amandelmelk cappuccino bij A Tribo, het vegan restaurantje en nog wat laatste boodschappen bij een van de twee supermarktjes die het dorp rijk is. Rijk, dat is het goede woord voor deze hele normale, gewone dagelijkse zaken die op deze manier zin geven. Alles met aandacht en liefde gemaakt. Het is de ontmoetingsplaats voor kunstenaars en dat geeft een energie!

Vanuit dit dorp loop je zo het natuurgebied Mata Nacional in. De meest inspirerende wandelroutes worden aangeboden. Drie kunstroutes zijn ongelooflijk leuk om te wandelen:

De Passeio das Figuras is een wandeling richting het bos, waarbij je enorme figuren tegenkomt, gemaakt door kunstenaar Deodato. Figuren met een boodschap.

Maak je de wandeling Passeio dos Poetas, dan lees je af en toe een gedicht, gegraveerd in een leisteen die verspreid langs de route staan.

Loop je de Passeio A-Ver-O-Mar, dan belooft deze een route met een panoramisch uitzicht over de kust.

Soms kies ik een of twee van deze wandelingen uit wanneer je een specifiek vraagstuk hebt, of je andere invalshoeken zoekt voor je project. Wanneer je vastloopt. Een wandeling in een natuurgebied waarbij de dingen uit zijn context worden geplaatst is een methode om uit je eigen cirkel te stappen: ‘Oh, zo had ik het nog nooit bekeken…’ Dat. Ik stel vragen naar aanleiding van de sculpturen, of een paar poëzieregels (die ik uiteraard voor je vertaal), die jou verder helpen op je vraagstuk-pad.

Geplaatst op

Schrijven vanuit je diepte

Schrijfworkshop

Wil jij eens ervaren hoe het is om schrijven als middel te gebruiken voor wat er binnenin jou speelt? Dat waar je nog geen weet van hebt omdat het nog verscholen ligt en je het wel voelt, maar er nog geen woorden zijn? Stel dat je daar achter zou komen, puur door de diepte in te gaan middels schrijven. Dan heb je een tool te pakken die je altijd kunt gebruiken wanneer er weer iets borrelt waar je met je denken niet bij kan, maar door de connectie te maken naar binnen de woorden zo uit je pen vloeien en inzichten brengt. Je kunt verder.

Je kunt niet zomaar gaan zitten en schrijven, dan blijf je in je hoofd. Vaak lukt het dan überhaupt niet om iets op papier te zetten: herkenbaar? Er gaat iets aan vooraf. Op deze dag gaan we bij elke schrijfopdracht eerst vertragen en verstillen, zodat de woorden vanzelf komen. Ik reik je verschillende manieren aan, dan merk je welke het beste bij jou past.

Vertragen en het denken laten vervagen is de voorwaarde om te horen wat je innerlijke stem vertelt: nodig om het daarna in woorden te kunnen gieten.

Het gaat niet om technieken of mooi schrijven. Schrijven is deze dag een middel en jouw pen de vertaler van wat er naar buiten wil stromen. Een zachte, veilige manier. Soms zijn uitgesproken woorden nog te hard voor de ziel. Schrijf je ze op vanuit je gevoel, dan kun je het even laten bezinken, teruglezen en bewust maken. Doorvoelen. Je leest zo een schat aan informatie terug. Je krijgt inzichten, ideeën en onderbuikgevoelens worden bevestigd. Er komt een energie vrij die jou verder brengt: het gaat stromen! Vertrouw erop dat je hart of je buik precies weet wat er op dat moment zichtbaar dient te worden.

De verbinding maken van je buik, je hart en daarna je hoofd die het middels je pen voor je ziel vertaalt. Dat ga je deze dag ervaren. Een prachtige samenwerking.

Het is geen dagboekschrijven. Je neemt een thema of vraagstuk waar je mee aan de slag gaat. Je kunt ook blanco beginnen en ontdekken wat er ontstaat. Ik begeleid je hierin en reik je de middelen aan. Je zult verrast worden door jezelf. Wellicht komt er terwijl je schrijft een ander thema tevoorschijn dan je had ‘bedacht’ – waarvan je niet eens weet dat het bestaat, of speelt. Dan heb je al een laag te pakken die eerst doorvoeld mag worden via je schrijven. Ikzelf noem het pure alchemie: er vindt sowieso transformatie plaats.

Via mijn doe- en schrijfopdrachten ga je naar binnen. Jouw pen is de uitvoerder van wat er naar buiten treedt. Het lijkt achteraf alsof je daar zelf geen grip op had, op wat je op dat moment schreef. En dat is het verrassende: niet weten waar het naar toe gaat. Wat je ontdekt is wat er binnenin jou speelt: misschien een verlangen dat nu het daglicht mag zien. Of een wens, die je steeds binnenhield. Een ‘iets’ dat jou nog tegenhoudt. Het wordt deze dag wellicht zichtbaar en gedurende de dag ga je hier spelenderwijs mee verder.

Schrijven op deze manier geeft ongelooflijk veel inzichten en kan een kompas zijn voor je toekomst. Schrijven vanuit je diepte klaart op, geeft lucht en licht. Bovendien verras jij jezelf sowieso: ‘Heb ik dit geschreven?’ Misschien heb je na deze dag een nieuwe passie ontdekt. Misschien wist je niet dat schrijven zoveel kan betekenen voor je persoonlijke ontwikkeling.

Het wordt geen zware, emotionele dag. Wel een dag vol echtheid, kwetsbaarheid, creativiteit, inspiratie en humor. Met lucht en licht afgewisseld. En sowieso heling. Dit doet het groepsproces. De rode draad is hierin de verbinding in de herkenning van soms de onzekerheid, het zoeken. Alles mag er zijn in een warme setting. Ik ben hierin de waker van jouw veiligheid. De hoeder van jouw onderstroom.

En wanneer je deze dag niets wilt delen en lekker alles voor jezelf wilt houden, is dat totaal ok: alle respect en begrip daarvoor: het is jouw dag.

Omdat het een ‘live’ dag is gebruik ik juist opdrachten en middelen die ik online niet kan doen. Ik breng je in beweging, letterlijk en figuurlijk. Vertrouw en geef je over aan een dag vol zintuiglijke streling, innerlijke voldoening en een tas vol inspiratie mee om nog lang op te kunnen teren. Je krijgt een boekje mee waar de doe- en schrijfoefeningen van de dag in staan.

Om het persoonlijk te houden, zal de groep uit maximaal tien personen bestaan.

Datum: zondag 3 oktober van 10 tot 16 uur

Waar: Soofs & Co – W.A. Scholtenstraat 9 – 9711 XA Groningen

Kosten: 75 euro ex btw (dit is incl koffie/thee/lekkers, een vegetarische lunch en het boekje).

Je kunt je opgeven via marian@dealchemievanhetleven.nl

Ik las een interessant artikel over het energetische hart. Dit stuk past zo bij wat ik met deze workshop beoog:
‘Dat ons hart de deur is naar onze intuïtie, dat het verbindt met een dieper weten, dat het ons verbindt met het universum, universele intelligentie en het grotere geheel. Het is zo veel meer dan een fysiek orgaan dat ons bloed rondpompt, het energetische hart gaat veel verder dan dat. Voor mij is het hart echt magisch. Het is ons energetisch centrum, vanuit waar we kunnen creëren waar we ten diepste naar verlangen. Vanuit ons hart is alles mogelijk en zijn we alles waard.’ – Tess Keijzer van And Heart