Je hebt tijd nodig. Afstand. Ruimte. Alleen zijn. Vergezichten, zee, kliffen en zand. De zon om op te zien komen, te verwarmen, herinneren, inspireren en weer te zien zakken. Zodat jij kan zakken. De maan om op te laden, onder te mijmeren en haar speciale energie waar te nemen. De ontelbare sterren bijna voelen onder de helderste hemel. De zuiverste zuurstof te inhaleren. Zodat jij kan landen.
Je woont een tijdje op mijn land dat wordt bewoond door ontelbare insecten, vlinders, bijen, wespen en de prachtigste vogeltjes. Hond Lua en poes Pur die jou als familie verwelkomen. Deze periode tank je niet alleen nieuwe energie en de zuiverste lucht, je waant je tijdelijk even in een andere wereld. Je woont en leeft letterlijk midden in de natuur. Het seizoen biedt je wat er op dat moment is: aardbeien, amandelen, vijgen, appels, tomaten en groente van het land. Je mag het allemaal plukken. Je weet niet wat je proeft.
Je wilt je plan uitdenken, uitschrijven of uitvoeren. Je hebt inspiratie nodig voor je nieuwe project. Je boek zou zomaar eens afgeschreven kunnen worden hier. Of wil je eerst je boek-kader op orde maken zodat je thuis verder kan. Misschien wil je eindeloos illustreren, lezen, schilderen of leren. Heb je een week mediteren nodig. Of een week om te herstellen of bij te komen van een nare of onrustige periode. Soms heb je even afstand en alleen zijn nodig om jezelf terug te vinden: wie ben ik ook alweer zonder mijn partner/gezin/familie?
Je hebt eigenlijk geen zin om moederziel alleen ergens in een huisje te zitten, maar je zou graag een natuur-beleving willen proberen. Kijken hoe het is om off grid te wonen. Hoe het is om de hele dagen buiten te vertoeven, in de natuur.
Ik bied zo’n beleving aan. Op mijn land staat een caravan met een voortent. De caravan is knus, gezellig, licht en je hebt een geweldig bed met super matras en kussens overal. Het voelt voor mij altijd als een soort warme, comfortabele poezenmand. Als het koud is, doe je lekker het straalkacheltje en/of de elektrische deken aan. Is het heet, dan blaast de fan je koelte toe. Er is een zithoek, keukenblokje (je kunt koken op gas) en een toilet. Ruimte zat voor je spullen en kleding. De slow coffee espresso machine geeft je de nodige cafeïne boost. Geen oploskoffie. Echte koffie. En natuurlijk is daar een pastel de nata bij, de eerste dag.
In de voortent staat een grote tafel waar je aan kan werken als het wat frisser is, of juist te heet. Of wanneer je niet wilt dat je papieren, natuurwerkjes of tekeningen wegwaaien. Je hebt de beschikking over een schildersezel en er staat een kist vol schilderspullen klaar die je mag gebruiken. Hier in de Algarve kun je verder alles kopen wat je nodig hebt aan specifiek papier of kunstbenodigdheden. Ik weet de weg.
Je hebt een voortuin met tafels en stoelen en je kijkt uit over het land de vallei in.
Dit is je uitzicht
De buitenkeuken (alhoewel helemaal overdekt en totaal af te sluiten ; ) staat naast de caravan en mag je ook gebruiken. Je kunt in de caravan koken hoor, maar in de grote keuken is het allemaal ruimer en gemakkelijker om even af te wassen enz. Er is een afwasmachine en een houtoven aanwezig. En natuurlijk is er een vuurkorf voor de volle maanuren.
In mijn woonruimte kun je (lekker heet) douchen en er staat een wasmachine. Het is kamperen 2.0 zeg maar. Dus niet de wc-rol taferelen, alles klam en te weinig ruimte om je kont te keren. Wel de luxe van ruimte, schoon en fris.
Je kunt mij ook inhuren als natuur- of schrijfcoach ter ondersteuning. Hoeft niet. Er zijn meer mogelijkheden, maar daar kunnen we via een gesprek of de mail het over hebben. Ik kan een huurauto voor je regelen, maar ik kan je ook van het vliegveld halen en brengen tegen kostprijs.
De plek is op tien minuten rijden van de stranden en de stad Lagos. Wil je je compleet storten in je werk en hoef je niet echt de omgeving te zien, dan heb je geen auto nodig. Wil je het wel combineren met uitjes, dan heb je zeker een huurauto nodig.
Voor wie is deze beleving niet bedoeld?
vakantiegangers/toeristen
camping- en/of huisdier-haters
smetvreestypes en angst voor spinnen of insecten. Je woont hier in de natuur.
Gaat het al wat borrelen en bruisen? Mail me even op marian@dealchemievanhetleven.nl met je wensen.
Je bent zoekende: rouw ik wel goed en hoe lukt het me om weer een fijn leven op de rails te krijgen? Jouw verdriet en pijn zijn zo intens aanwezig dat dit enorm eenzaam kan voelen. Hoe fijn zou het zijn om ervaringen uit te wisselen met anderen in dezelfde situatie. Waarbij je niets hoeft uit te leggen en zij jou begrijpen en invoelen. Misschien is deze retraite in mei dan het juiste moment om een professioneel rouwtraject te volgen in de rustgevende natuur van Portugal. Je ontdekt hoe jij kan rouwen en ook weer verder kunt leven. Je gaat doorvoelen, delen, helen en stappen zetten. Je gaat lichter terug naar huis.
Herken je dit? Het grote verlies draag je dag en nacht met je mee en voelt af en toe tè zwaar. Het is soms alsof je leven stilstaat sinds het verlies van jouw dierbare. Je gaat door op de automatische piloot omdat dat nou eenmaal zo hoort, en je waarschijnlijk ook voor anderen moet zorgen. De zorg voor jouzelf is ver te zoeken. Het lijkt alsof de mensen om je heen minder aandacht hebben voor jouw verlies. Je bent misschien zelfs vrienden kwijtgeraakt. Het is ook moeilijk voor een buitenstaander om in te voelen wat jij voelt. Dit kan pijnlijk en eenzaam zijn. Je bent op zoek. Hoe nu verder met het gemis, met de donkere kant van het verlies. Hoe kun je de persoon die je zo mist in je hart meenemen de toekomst in, zonder schuldgevoel en in lichtheid in plaats van zwaarte? Jouw rouwproces is een andere weg dan die van jouw partner, familie of gezin: soms voelt dat als uit elkaar groeien. Je wilt elkaar zo graag steunen en begrijpen. Focussen is lastig, zowel thuis als op het werk. Het overzicht is verdwenen, het lijkt chaos door de nog steeds loskomende emoties en doordat het missen impact heeft op alle onderdelen van jou en je leven. Levensvragen komen voorbij. ‘Doe ik nog wat ik echt wil?’ Je bevraagt je levensdoel: ‘Waarom ben ik hier?’ Misschien ben je toe aan een andere invulling van je leven of je werk, maar heb je geen idee over wat of wie je hiervoor nodig hebt, en geen energie om de 1e stap te zetten.
Voor wie Er is een belangrijk persoon in jouw leven overleden. Dit kan zijn gebeurd tijdens de zwangerschap, kort erna of op een moment dat jouw kind al ouder was. Of je bent je partner verloren, je vader of moeder, zus of broer, of beste vriend of vriendin, of een ander lid van de familie. Het maakt niet uit hoe lang geleden dit was, jij herkent vooral wat hierboven beschreven staat.
Wat kun je verwachten In februari, maart of april maak je een wandeling in Nederland om kennis te maken met Esther. Jij vertelt je verhaal en Esther luistert. Samen ontdekken we of de retraite past bij jouw toekomstige levenspad.
Rust en ruimte in Portugal Door letterlijk afstand te nemen van thuis krijg je tijdens deze week rust en ruimte, om stil te staan bij jouw rouw en hoe nu verder. In de prachtige natuur van Portugal ga je op jouw eigen tempo bewegen naar een nieuwe situatie. De oceaan, de warme zon, kliffen, de sterrenhemel, het bos en strand, ze helpen allemaal mee, als metafoor en met een eigen energie die helend en verfrissend kan zijn. Vertragen en stil staan brengt je uiteindelijk in beweging om er achter te komen hoe jij verder gaat na dit intense verlies.
Delen Je kunt jouw ervaringen delen met lotgenoten. Zij kunnen als geen ander invoelen hoe het is om je kind te verliezen. Niks moet. Je kan je eigen gevoel en tempo volgen. Er zijn genoeg mogelijkheden om ook (en misschien juist) alleen te zijn.
Wat is het doel van deze retraite Je gaat ontdekken hoe je verder kunt met het gemis en je rouw. Je komt er achter wat je nodig hebt en welke keuzes je wilt maken. We nodigen jou uit om als moeder van je overleden lief te ontdekken wie je nu bent en hoe je de volgende stappen gaat zetten naar een lichter leven, met hem of haar voor altijd in jouw hart.
Waar vindt de retraite plaats In het Zuid-Westen van de Algarve, Portugal. Vanaf de locatie waar we verblijven loop je via een slingerpad naar een klein baaitje met een zandstrand omringd door rotspartijen. De oceaan en de natuur zijn hier magisch en vriendelijk. Op een minuut lopen van de accommodatie in het idyllische dorpje vind je barretjes, een supermarkt en wat restaurantjes.
We verblijven in een veilige oase waar binnen de roze muren een aantal kleine huisjes en een groter huis zijn, gesitueerd rondom de weelderig groene binnenplaats. Dit is jouw plek om je terug te trekken. Er zijn loungeruimtes, twee BBQ-plekken, er is een zoetwater-zwembad, een vijver met vissen en planten en een eigen buiteneethoek om ’s-ochtends je koffie te drinken of in de avond te genieten van je diner. Fluitende vogels, kleurige fruitbomen en een overvloed aan verse kruiden; hier kan je in alle rust tijd voor jezelf nemen. Deze hele accommodatie staat tot onze beschikking, er zijn geen andere gasten.
Het programma De groep bestaat uit maximaal 8 deelnemers. Elke dag maken we gezamenlijk een wandeling waarin thema’s besproken worden. Zoals de gevolgen van het verlies van je kind voor jou en je leven. Ook ga je ontdekken wie en wat jou kan helpen om verder te gaan. Dit alles kan voor ieder anders zijn.
Je krijgt diverse soorten opdrachten die je in je eigen tijd kunt doen. We maken gebruik van (natuur)coaching, creativiteit, helend schrijven en we werken met ceremonies en rituelen. Je kan kiezen wat bij je past. De dagelijkse schrijfoefeningen lopen parallel met jouw proces, zij ondersteunen en ankeren hoe jij je op dat moment voelt en zijn wellicht een kompas voor jouw toekomstplannen. Er is reflectietijd voor jezelf en alles wat we bespreken. Al je vragen en dilemma’s kunnen besproken worden met twee professionals en een aantal lotgenoten.
Daarnaast kun je deelnemen aan activiteiten zoals suppen en kanoën (dit is vanuit Lagos), een stadswandeling door Lagos, workshop kruidenthee maken, massages, yoga, meditatie, etc.
Bij een ingrijpend verlies hebben twee kanten van onszelf aandacht nodig: de verlieskant, dit zijn de emoties en de gevolgen van jouw verlies op jou en je leven. En de kant waarin je onderzoekt hoe je verder kunt: wat geeft jou de moed, kracht, levenslust en zingeving om, verbonden met degene die je bent verloren, toch verder te kunnen. Wat kan je doén in beide situaties. Dat is voor een ieder anders.
Je dompelt je deze week onder in de bewustwording van de gevolgen van jouw verlies. Je gaat de rouw doorvoelen zodat het een plek kan krijgen, waardoor je ruimte en nieuwe energie ervaart om verder te kunnen. We gaan met de volgende vragen aan de slag. Hierbij gebruiken we verschillende werkvormen en methodes:
Hoe ga je met jouw verdriet en met je emoties om? Wat of wie kan jou helpen met de volgende stappen? Wat heb je nodig? Welke keuzes ga je maken? Hoe gaan jouw naasten, partner, kinderen, familie en/of collega’s met dit verlies om. Is er onderling begrip? Hoe houd je de verbondenheid? Wat is de impact op je werkende leven en wat heb je nodig om weer concentratie en energie te krijgen? Je identiteit. Wie ben jij nu, na dit grote verlies. Wat zijn jouw kwaliteiten en drijfveren die je in kunt zetten, wat geeft jou energie? Met welke levensvragen worstel je en hoe is het met je levenslust en -kracht? We staan stil bij de praktische gevolgen, de impact op je dagelijkse leven en hoe je hiermee om kunt gaan. En: hoe ga je verder wanneer je weer thuis komt? Wat moet er veranderen en hoe ga je dit aanpakken?
De kosten voor deze retraite met 7 overnachtingen, inclusief een traject rouwbegeleiding liggen tussen de 1695,– en 1995,– euro (deze variëren omdat er verschil in huisjes en kamers is). Het coachtraject dat is inbegrepen kun je mogelijk declareren bij je werkgever, de kosten hiervan zijn 1100,–
Inbegrepen
een individuele wandeling van 1,5 uur in Nederland ter kennismaking
7 overnachtingen in een prachtig klein resort. Er zijn verschillende opties, maar je hebt sowieso een eigen slaapkamer
een professioneel traject rouwbegeleiding van Esther en Marian, ter waarde van 1100,- dit bedrag kan vergoed worden door je werkgever
vervoer van vliegveld naar accommodatie (alleen bij vlucht d.d. 10 mei, vertrek om 17.20 uur met Transavia. Vervoer van accommodatie naar vliegveld op 17 mei, vertrek om 12.30 uur)
de maaltijden (vegetarisch en/of vegan) gemaakt door Dorothé, onze retraite kok: elke dag een vers, gezond en gevarieerd ontbijt, elke dag een vers, gezond en gevarieerde lunch. Vijf keer een diner.
nazorg: optie tot een wandeling of telefonisch contact, enkele weken na thuiskomst.
Niet inbegrepen
retourvlucht
(annulering-)verzekeringen
transfer buiten bovengenoemde tijden
facultatieve activiteiten
de drankjes uit de ‘honesty’ bar
1 diner (uit eten)
Begeleiding Je gaat een heel coachtraject doorlopen. Letterlijk. Want we zijn veel buiten en in beweging. Hierbij kun je je eigen keuzes maken of je mee wilt doen of even alleen wilt zijn. Jouw begeleiders voor deze week zijn:
Zij zullen dagelijks aanwezig zijn en je begeleiden bij de stappen die je zet. Voor meer informatie kun je contact opnemen met Esther: info@feelz.nu, 06-29552554.
N.B. Indien je na de wandeling van 1,5 uur in Nederland besluit niet mee te gaan, dan is de bijdrage hiervoor 135,– Dit gesprek gaat je al inzichten geven voor jouw situatie en je weet hierna zeker of de retraite bij jou past.
Aanmelden Denk je: ja, dit heb ik nodig! Neem dan contact op met Esther van Apeldoorn, via info@feelz.nu of 06-29552554. Wil je hierbij ook je telefoonnummer vermelden? Soms komt de mail in je spam box en dan lopen we elkaar mis. Esther gaat je dan bellen.
Verticaal schrijven. Wat!? Horizontaal schrijven doen we allemaal. De woorden bedenken, zinnen vormen en je hebt een stuk tekst. Klaar. Wat als je je woorden niet vanuit je hoofd laat ontstaan, maar vanuit de plek die nog geen woorden bevat? Je niet-weten, je intuïtie, je zesde zintuig, zoiets. Dus van beneden naar boven? Want vaak zit die plek toch in je hart, of je buik. Gevoelde woorden zijn van een andere orde dan de bedachte tekst die, onder toeziend oog van het ego en de buitenwereld-verwachtingen, geen kans krijgen. Je haalt je woorden uit je zijn, niet uit je doen.
Vanuit een ander perspectief schrijven kan tintelende inspiratie opwekken. Simpelweg omdat je er ‘nog nooit’ zo tegenaan gekeken hebt. Het platte wordt de diepte. Een nieuwe creatie-stroom die je wakker maakt door op een andere manier waar te nemen. En eigenlijk kijk je dan ook vanuit een nieuw perspectief naar jezelf. De natuur is nu eenmaal een zachte weerkaatsing. Misschien wordt kijken ineens zien.
Interessant? Ik heb een live beeldcherm-cursus voor je!
In zes maanden leer je met behulp van wondertjes uit de natuur anders kijken. Daar waar je steeds vastloopt in dat ‘hoofd’-denken is niet meer aan de orde. Je gaat een worden met datgene waar je normaal aan voorbij loopt. Je wordt opmerkzamer en merkt dat alles met elkaar in verbinding staat.
Dus kom spelen en leren! Een keer per maand komen we bij elkaar in een beeldscherm-sessie. Van tevoren krijg je een opdracht via de mail. Hiervoor moet je echt de natuur in, dus blok gelijk een dagdeel in je agenda voor een warm bad: even terug naar waar we ook alweer vandaan komen. Verse zuurstof voor je zintuigen en zuivere brandstof om je -misschien wat verbrokkelde- schrijfblijdschap weer op te porren. De opdracht die je gekregen hebt is de ingang voor een avond creëren met kleine opdrachtjes. Je gaat echt een paar uur aan de slag. We gaan niet alleen schrijven trouwens. We verbeelden ook, want jouw intuïtieve beeld gaat je vertellen waarover jij wilt schrijven. Het onderwerp is zichtbaar geworden. En zo geef je er woorden aan.
De opdrachtjes zijn altijd precies de inspiratie die jij nodig hebt voor welke soort tekst dan ook.
Wat het niet is: Een blogcursus, leren schrijven, mooi schrijven, een kant en klare tekst produceren (of soms per ongeluk wel ; ), ‘hoe het hoort’ etc. Het is geen prestatiestuk, je bent niet met je hoofd bezig, wel met je hart. Een dieper liggend schrijven dus. Niet bedacht, wel gevoeld. Ik raad je de cursus ook niet aan wanneer je geen tijd hebt. Afraffelen is de slechtste raadgever voor je woorden en zinnen. Deze horen in te dalen, van alle kanten bekeken en gevoeld te worden en dan misschien verwisseld voor een passender woord. Aandacht en tijd zijn de beste ingrediënten.
Wat het wel is: Onderzoek, naar jezelf in/en de natuurwonderen: hoe verbind jij je hiermee? Je gaat naar buiten en naar binnen. Verwonderen, observeren, verbazen, anders kijken naar de wereld. Jouw wereld. En vanuit dit nieuwe perspectief – ook naar jezelf- creëren in beeld en taal. Het levert je veel meer op dan alleen maar een stuk tekst. Want zelfonderzoek en het naar binnen keren brengt je veel. Inzicht. Transformatie. Bevestiging. Verbazing. En soms zelfs confrontatie. Mag je zelf invullen achteraf ; ) En uiteraard die stok achter de deur. Een avond spelen met beeld en woord is aandacht geven aan je innerlijke kind-vreugde, vaak weggestopt omdat we ‘volwassen’ moeten doen.
Dus: durf jij je kwetsbaarheid te onderzoeken in een veilige omgeving? Durf jij te spelen? Durf jij je criticus de hand te schudden en samen af te dalen opdat er geen doel of resultaat hoeft, of ‘mooi’ getekend/geschreven ‘dient’ te worden?Er is geen goed of fout.
Praktisch: Wanneer? Maandagavond van 19.30 tot ca 21.30 uur (Nederlandse tijd). Kosten: 95 euro voor 6 avonden (geen btw).
De data: 30-1 27-2 27-3 24-4 22-5 19-6
Hoop je te zien! Wil je je opgeven? Stuur een mail naar marian@dealchemievanhetleven.nl, of een Whatsappje: +316 459235 25
Een wazige foto, gepost op zo’n besloten Social Media groep. Ze was verbannen naar het toiletgebouw van een glasfabriek. Ineens vond een medewerker haar in de ochtend, trillend, nat. Ze hadden nog wel een doosje waar ze half in paste erbij geleverd, zonder water, zonder eten. Ze werd gedoogd door de eigenaar, die haar eten en drinken gaf.
Een pup van twee-en-een-halve maand. Een baby die haar moeder nodig heeft voor de hechting, de warmte, de liefde. Het veilige moederhart waar ze tegenaan kruipt wanneer de wereld nog te onheilspellend is. Of gewoon, wanneer ze moe is. Een pup die hoort te spelen met haar broertjes en zusjes. Die langzaam de wereld ontdekt, en vriendjes maakt met alles wat fladdert, rent, rolt en beweegt. Niets. Een koud, kil gebouw waar ze alleen eten en drinken kreeg maar nul aandacht. De medewerkers hebben nou eenmaal verder niets met honden. Niet hun taak. Gelukkig vertelde de eigenaar na een paar dagen over de pup aan een familielid, die het verhaal op de Social Media zette.
Een blik op haar en ik wist het. Ik nam contact op en ze vertelde dat de pup eigenlijk nog twee weken daar -moederziel alleen- moest blijven volgens de Portugese wet, want zo lang is nodig om door de eigenaar geclaimd te worden. De pup had geen chip, was niet gevaccineerd of ontwormd. Waarschijnlijk de reden dat ze is ‘weggedaan’ want ze gaat nu geld kosten. Omgekeerde wereld dus. Ze is juist door de eigenaar verbannen. Na wat heen en weer kletsen zei ik dat ik schijt heb aan deze kromme wet en dat ik haar direct wilde komen halen. Elke dag onthechting is er een voor een baby. Gelukkig was de dame het er mee eens en zij zorgde voor de connectie. We stapten in de auto en gingen op weg. Een half uur rijden.
Aangekomen bij de fabriek liep ik naar een van de mannen, zij wisten er al van. Of ik even wilde wachten. Na vijf minuten kwam hij terug met de pup op zijn arm. Haar blik. Het trillende lijfje. Hij gaf haar aan mij en ze keek en keek en keek in mijn ogen. Ze kroop trillend in mijn nek en zodra ik in de auto zat, draaide ze een rondje op mijn schoot en viel met een grote zucht in slaap.
En ja. Ze had ziek kunnen zijn, blind of doof. Ze had alles kunnen zijn, voor velen zou dit ‘totaal onverstandig’ zijn. Maar dit is mijn wereld, ik laveer puur op gevoel, niet op de ‘wat-alsen’. Niet op verstandelijk voorbereiden, plannen en tot in den treure uitzoeken. Niets. Mijn hart volgen, ik kan niet anders. Zonder dat zou ik nu niet mijn volste leven leven. Zou ik nog vele wensen hebben, verlangens, maar zouden die het graf mee in gaan, want de angst van de wat-alsen zou overheersen.
“Je bent veilig, lief zacht wezentje. Geborgen. Je bent nooit meer moederziel alleen. Ik ben er voor je, altijd. En ik noem je Lua, Maan in het Portugees. Want net als de maan zul jij net zo belangrijk voor mij worden. We gaan hechten. We gaan lachen, knuffelen, spelen, ravotten samen. En wanneer je moe bent, kruip je tegen mij aan en koester ik deze momenten van rust voor de rest van mijn leven. Want jij en ik zijn een onafscheidelijke match, dat wisten we vanaf de eerste seconde.”
Lua is nu drie-en-een-halve maand (volgens de dierenarts). Ze is vrij. Ontwormd en gevaccineerd. Ze heeft 2500m2 groen om de hele dag te spelen met haar sister from another mister, poes Pur (die zomaar is aan komen lopen en nooit meer weggegaan is). Ik leer zoveel van haar. Wanneer ze achter de bal aan rent en een vlinder ziet, wijkt ze van koers af en rent achter de vlinder aan: first things first. Ze was al zindelijk en hoeft niet aan de riem, ze blijft bij me. Vanaf de eerste dag komt ze aangerend wanneer ik haar roep. Ze slaapt op haar rug en heeft geen trauma’s. Het is een blije, eigenwijze, liefdevolle en ontdekkende hond, die nog geen 3 kilo woog toen ze aankwam, maar nu bijna 8 kilo weegt en 10 cm gegroeid is in ongeveer een maand. Lua is een Rafeiro do Alentejo en wordt enorm groot, zo’n slungel. Ik zie haar elke dag groeien en gespierder worden.
Maar het is ook een echte pup, gelukkig. Een met haaiemelktandjes in je handen bijtende pup die de bananenplant en andere zeer interessante struiken al heeft verwoest. De zorgvuldig aangelegde moestuin is haar speelbak nu. De groenten van het land moeten maar wachten tot volgend jaar. De prachtige kruidencirkel die ik op het land klaar had voor gebruik is eveneens haar speeltuin. Ook deze moet wachten.
Alles op zijn tijd. Dit is Portugal. De liefde komt geheel onverwachts, die kun je niet plannen. En als deze ook nog onvoorwaardelijk is, mag al het andere wijken.
Penvriendin. Inmiddels een woord voor in de geschiedenisboeken, vrees ik. Vraag iemand van onder de 14 jaar eens wat een penvriend is en je krijgt hilarische antwoorden. Ook treurig, vind ik. Dat het een uitgestorven goed is geworden, echte brieven schrijven aan elkaar. Dat was vroeger. De ‘ouderwetse’ brief is vervangen door een nieuwe taal op Social Media. Vlucht, vluchtiger, vluchtigst. Kort en haastig. De scrollende fear-of-missing-out-taal.
Dan de handgeschreven brief, waar verborgen hoop en verlangens uitgediept zijn in broze zinnen. Waar troostende woorden beklijven en de vloeibare liefde gloeiend is. Geheime gedachten of gevoelens vereeuwigd op papier als stempels op de ziel. Waar het schrijven bijna bijzaak is: wat er aan vooraf gaat, daar gaat het om. Het bezinnen, vormen, voelen, het durven uiten. Het ritueel van de pen oppakken en schrijven vanuit het hart op papier.
Brieven schrijven en boeken lezen kost tijd en aandacht. Tijd die je ook aan eindeloos scrollen kunt besteden, toch? De gelukzalige verrijking door het lezen of schrijven lijkt hopeloos voorbij. Tenzij ik de keuze maak om het te blijven koesteren, natuurlijk. De tijdloze uren wanneer ik de hoofdpersoon van het boek ben geworden. Of versuft achterblijf wanneer ik een onder de huid gekropen boek uit heb. Het goud dat uit mijn pen druipt op het papier van een intieme brief. De vervulling van de wandeling naar de brievenbus, ik de envelop vaarwel kus en hem door de klepperende gleuf uit mijn handen laat vallen in het luchtledige.
Wanneer schreef jij voor het laatst een brief? In de penvriendinnentijd, toen je 12 was? Wat is er toch veel veranderd he. Alles is sneller, efficiënter, gemakkelijker, goedkoper geworden om je boodschap te verkondigen via het toetsenbord.
Vorig jaar begon ik meer echte brieven en kaartjes te schrijven. Het jaar 2021 stond voor mij voor afscheid nemen om over te kunnen gaan naar het tijdperk van nieuwe beginnen. Ik schreef de mensen die ik los heb gelaten vanuit mijn hart, zonder oordeel, zonder lading. Het was nodig om ruimte te maken voor de nieuwe mensen in mijn leven en verwaterde contacten wilde ik losknippen, bewust, systemisch. Niet bevroedende dat dat ook veel teweeg bracht bij de lezer, die vaak de pen of de telefoon ter hand nam. Liefdevoller dan ooit namen we afscheid van elkaar. Of we lieten juist ons verleden achter en ontstond er ineens een verrassend nieuwe verbinding. Waarbij gezamenlijke herinneringen nu dansen als een rode draad doorheen de hernieuwde vriendschap. Kwetsbaarheid tonen doet de zielen groeien.
Ik kreeg veel meer kaartjes in de brievenbus hier in Portugal dan ik de afgelopen jaren ooit in Nederland heb gehad. Met in de enveloppen sterretjes, bloemzaadjes, ballonnen, confetti, foto’s of veertjes. Liefdevolle cadeautjes, zorgvuldig samengesteld en uitgezocht. Zelfgemaakte kaarten. Met alle aandacht en liefde geschreven. Soms gewoon over de dingen van de dag, of een hartenkreet, een wens, een openbaring, een gebeurtenis. Geheimen. Soms kort, soms lang. En nooit is er een goed of fout. Het is. En dat leest anders. Het voelt anders. Het is intiemer, persoonlijker dan een toetsenbordbrief of een app-verjaardagswens. Waar ik me overigens zelf vaak ook schuldig aan maak.
Toch, wanneer het kan, pak ik mijn pen en schrijf met de hand. Steeds vaker. Ik maak er een ritueel van. Op welk (duurzame, gerecyclede) papier ga ik schrijven en met welke kleur pen? Welk kaartje past bij de ontvanger? De telefoon gaat uit, de thee gloeit. En zo verplaats ik me in de lezer. Ik schrijf in ‘onze’ taal, zoals ik met hem of haar ook een borrel zou drinken. Ik weet wat zij graag leest. Ik weet wat ik wil schrijven om elkaar in de taal te ontmoeten. We zijn in energie samen.
Aandacht. Daar gaat het over. Je geeft een stuk tijd aan een ander en aan jouzelf. Je staat even stil bij het leven. ‘Hoe gaat het met ons’? Het schrijven en lezen geeft een hartverbinding die ver voorbij afstand en tijd reikt. En als ik ook maar één hart heb geïnspireerd door dit schrijven, dan ben ik gelukkig. De keus tussen een paar echte (pen)vrienden voor het leven of honderden Social Media schijnvrienden? Ik heb mijn keus gemaakt. Mijn schaarse, waardevolle tijd komt nooit meer terug.
De laatste kans om met Marian een natuurcoach-sessie te doen in Nederland grijp ik met beide handen aan. Zij zet de sessies door in Portugal. Zodra zij in mijn buurt is glijdt mijn pen als vanzelf over het papier. Binnenin mij begint er iets te borrelen. We spreken af in het bos, vlakbij Haren.
Ik mag de leiding nemen. Welk pad gaan wij volgen? Natuurlijk komt de vraag: ‘Waarom juist dit pad?’ Mijn heden en verleden komen elkaar tegen in deze prachtige omgeving. Het verleden vertolkt zich door hersenloze bomen, steile rechte stammen zonder takken. Ik neem bewust afscheid en begraaf ze in gedachten onder een steen. Deze gewetenloze idioten ga ik voortaan negeren. Tijdens onze wandeling komen deze nietsnutten ook steeds verder van mij af te staan. Er staan letterlijk obstakels tussen ons in. Ik kan niet meer bij ze komen. Ik stap uit dit zware omhulsel van het verleden en ‘mijn echte ik’ loopt lichtvoetig door. Ik spring over boomstammen, wring mij langs hekjes. Onbevreesd!
‘Onbevangen’, noemt Marian mij. Wat een prachtig woord. En zo voel ik me ook. Ik heb in mijn leven zoveel regels van anderen aangeleerd, ik was mijzelf compleet kwijt. Nu ben ik terug. Hoe fijn is dat?!
Op dit moment borrelt het niet meer. Het bruist. Mijn gedachten zitten in een stroomversnelling zonder de zware ballast uit het verleden. Ik struikel bijna over mijn pen. Ideeën vloeien in inkt op het papier. Dit gevoel werkt na de coaching gewoon door. De plannen ga ik uitwerken. Ik kom er wel. Wat een inzichten tijdens dit geweldige avontuur.
Meeslepend nadenken en steeds dieper zinken in de details van een bepaald thema doe ik graag en vaak. Het liefst schommelend in mijn tussen twee kurkeiken geknoopte hangmat en geïnspireerd door het schaduwschimmenspel van dansende takken en zon. Neem daar de geur van eucalyptus en hoogzomer bij en ik ben zomaar een paar uur verder.
Ik dacht deze keer na over het begrip ‘inzicht’.
Vaak gaat er een heel proces aan vooraf, wanneer je een inzicht krijgt. Een ontkluwing, ontwarring, er is orde in de chaos gebracht, een los eindje zit ineens vast. Wat betekent het begrip ‘inzicht’ eigenlijk ? Er kwamen veel definities voorbij op internet, maar ik vond deze zelf het meest aanspreken:
‘Het vermogen om in een onbekende situatie de oplossing van een probleem vinden door vroeger opgedane ervaringen te combineren.’
Je kunt dit zelf uitpuzzelen, maar we hebben allemaal de hardnekkige blinde vlek, die zich -vaak beschermend- over het inzicht heeft gevormd, zodat je zelf geen weet hebt van die vlek. Door de juiste vraagstelling van een ander krijgt de blinde vlek steeds meer zicht naarmate je verder graaft, of misschien hoeft dat helemaal niet. Zit hij al zo aan de oppervlakte, dat je hem alleen maar hoeft weg te poetsen. Soms is een vraag of opdracht al voldoende. Heb je eenmaal dat inzicht, of die aha, dan ontstaat er opluchting, verheldering. Soms valt er letterlijk een gewicht van je af. De vlek is opgelost en een blanco pagina wacht uitnodigend.
Deze nieuwe fase is een periode tussen het eerst niet weten en het ineens snappen, of gewaar worden: soms is dat een betere benaming. Of gewoon dat het kwartje is gevallen. Het kan zelfs zijn dat je wat rouwt, of verdrietig bent om dat wat je zolang bij je droeg, achterlaat. Het was vaak hoe dan ook vertrouwd. Geef dit ‘struin-tijd’ door er bij stil te staan en even terug te kijken, te voelen. Pas wanneer het inzicht helemaal is neergestreken neem je afscheid en keer je om, met je gezicht naar de toekomst.
Wat je met je nieuw verworven inzicht gaat doen? Je gaat het verwoorden en/of verbeelden.
Want begint het niet pas bij het inzicht? Je hebt geworsteld, je geest onderzocht, je blootgegeven en eindelijk is daar dan dat verlichtende inzicht. Ben je dan klaar? Dacht het niet. Volgens mij begint het dan pas. Want wat ga je met die nieuwe schat doen? Hoe ga je je nieuwe inzicht inpassen in je toekomstpad? Hoe ga je het vormgeven in je plannen? Je hebt hem toch niet voor niks opgegraven? Het gaat hier over een bepaald soort inzicht, besef ik. Een oplossing voor je probleem. Een geopende deur voor je hulpvraag. Wanneer er iets in je leven verschuift, zodat je verder kunt. Het inzicht dat een blokkade heeft opgeheven, of de rem van iets heeft afgehaald. Dat je ineens weet waarom je je droom niet verwezenlijkt of waarom je bang was voor de reactie van anderen. Enz. Dit weten is al een enorme stap. De eerste.
Wat gaat er veranderen? Wat is jouw plan van aanpak? Hoe zie jij je toekomst voor je nu?
1 ) Misschien spelen deze vragen op dit moment. In een coachtraject kan ik je hiermee helpen. Door middel van natuurcoaching en opdrachten loods ik je richting jouw inzicht.
2) Maar misschien is je inzicht al duidelijk en wil je hulp bij het verbeelden en/of verwoorden ervan. Het ankeren van je nieuwe toekomstpad, waarin je creativiteit uitgedaagd wordt en je een eind richting jouw droom geduwd wordt. We gaan zorgvuldig de vorm en materialen uitzoeken. Dit is onderdeel van het proces.
3) Of wil je dat ik meehelp met je plan van aanpak. Hierbij gebruik ik mijn hele arsenaal aan business-, natuur- en/of schrijfcoaching. Dit hangt af van de hulpvraag. Meestal kan deze fase ook online.
Je ziet, er zijn drie fases. Je kunt me inhuren vanaf welke fase jij wilt. Elke fase behelst twee tot drie uur.
Je kunt dit hier in de Algarve doen, als onderdeel van je vakantie bijvoorbeeld. Mail me gerust voor de mogelijkheden: marian@dealchemievanhetleven.nl
‘Vrijheid steunt op inzicht’ Ernst von Feuchtersleben
Ik woon offgrid op een paradijselijk stuk land, een kwartier lopen van het dorp Barao de Sao Joao: een mix van culturen, kleuren en creatieve geesten. Een gemeenschap waar alles kan en niets hoeft. Een heerlijk dorp om totaal jezelf te kunnen zijn. Op dinsdagochtend loop ik naar het marktje, waar een ieder zijn of haar producten aanbiedt. Het Portugese stel met de allerlekkerste groenten en fruit, net geoogst. De Engelse die kruiden(plantjes) verkoopt en de dames die zuurdesem broden aanbieden en de verrukkelijkste rauwe choco-bonbons. Daarna een kop amandelmelk cappuccino bij A Tribo, het vegan restaurantje en nog wat laatste boodschappen bij een van de twee supermarktjes die het dorp rijk is. Rijk, dat is het goede woord voor deze hele normale, gewone dagelijkse zaken die op deze manier zin geven. Alles met aandacht en liefde gemaakt. Het is de ontmoetingsplaats voor kunstenaars en dat geeft een energie!
Vanuit dit dorp loop je zo het natuurgebied Mata Nacional in. De meest inspirerende wandelroutes worden aangeboden. Drie kunstroutes zijn ongelooflijk leuk om te wandelen:
De Passeio das Figuras is een wandeling richting het bos, waarbij je enorme figuren tegenkomt, gemaakt door kunstenaar Deodato. Figuren met een boodschap.
Maak je de wandeling Passeio dos Poetas, dan lees je af en toe een gedicht, gegraveerd in een leisteen die verspreid langs de route staan.
Loop je de Passeio A-Ver-O-Mar, dan belooft deze een route met een panoramisch uitzicht over de kust.
Soms kies ik een of twee van deze wandelingen uit wanneer je een specifiek vraagstuk hebt, of je andere invalshoeken zoekt voor je project. Wanneer je vastloopt. Een wandeling in een natuurgebied waarbij de dingen uit zijn context worden geplaatst is een methode om uit je eigen cirkel te stappen: ‘Oh, zo had ik het nog nooit bekeken…’ Dat. Ik stel vragen naar aanleiding van de sculpturen, of een paar poëzieregels (die ik uiteraard voor je vertaal), die jou verder helpen op je vraagstuk-pad.
Wil jij eens ervaren hoe het is om schrijven als middel te gebruiken voor wat er binnenin jou speelt? Dat waar je nog geen weet van hebt omdat het nog verscholen ligt en je het wel voelt, maar er nog geen woorden zijn? Stel dat je daar achter zou komen, puur door de diepte in te gaan middels schrijven. Dan heb je een tool te pakken die je altijd kunt gebruiken wanneer er weer iets borrelt waar je met je denken niet bij kan, maar door de connectie te maken naar binnen de woorden zo uit je pen vloeien en inzichten brengt. Je kunt verder.
Je kunt niet zomaar gaan zitten en schrijven, dan blijf je in je hoofd. Vaak lukt het dan überhaupt niet om iets op papier te zetten: herkenbaar? Er gaat iets aan vooraf. Op deze dag gaan we bij elke schrijfopdracht eerst vertragen en verstillen, zodat de woorden vanzelf komen. Ik reik je verschillende manieren aan, dan merk je welke het beste bij jou past.
Vertragen en het denken laten vervagen is de voorwaarde om te horen wat je innerlijke stem vertelt: nodig om het daarna in woorden te kunnen gieten.
Het gaat niet om technieken of mooi schrijven. Schrijven is deze dag een middel en jouw pen de vertaler van wat er naar buiten wil stromen. Een zachte, veilige manier. Soms zijn uitgesproken woorden nog te hard voor de ziel. Schrijf je ze op vanuit je gevoel, dan kun je het even laten bezinken, teruglezen en bewust maken. Doorvoelen. Je leest zo een schat aan informatie terug. Je krijgt inzichten, ideeën en onderbuikgevoelens worden bevestigd. Er komt een energie vrij die jou verder brengt: het gaat stromen! Vertrouw erop dat je hart of je buik precies weet wat er op dat moment zichtbaar dient te worden.
De verbinding maken van je buik, je hart en daarna je hoofd die het middels je pen voor je ziel vertaalt. Dat ga je deze dag ervaren. Een prachtige samenwerking.
Het is geen dagboekschrijven. Je neemt een thema of vraagstuk waar je mee aan de slag gaat. Je kunt ook blanco beginnen en ontdekken wat er ontstaat. Ik begeleid je hierin en reik je de middelen aan. Je zult verrast worden door jezelf. Wellicht komt er terwijl je schrijft een ander thema tevoorschijn dan je had ‘bedacht’ – waarvan je niet eens weet dat het bestaat, of speelt. Dan heb je al een laag te pakken die eerst doorvoeld mag worden via je schrijven. Ikzelf noem het pure alchemie: er vindt sowieso transformatie plaats.
Via mijn doe- en schrijfopdrachten ga je naar binnen. Jouw pen is de uitvoerder van wat er naar buiten treedt. Het lijkt achteraf alsof je daar zelf geen grip op had, op wat je op dat moment schreef. En dat is het verrassende: niet weten waar het naar toe gaat. Wat je ontdekt is wat er binnenin jou speelt: misschien een verlangen dat nu het daglicht mag zien. Of een wens, die je steeds binnenhield. Een ‘iets’ dat jou nog tegenhoudt. Het wordt deze dag wellicht zichtbaar en gedurende de dag ga je hier spelenderwijs mee verder.
Schrijven op deze manier geeft ongelooflijk veel inzichten en kan een kompas zijn voor je toekomst. Schrijven vanuit je diepte klaart op, geeft lucht en licht. Bovendien verras jij jezelf sowieso: ‘Heb ik dit geschreven?’ Misschien heb je na deze dag een nieuwe passie ontdekt. Misschien wist je niet dat schrijven zoveel kan betekenen voor je persoonlijke ontwikkeling.
Het wordt geen zware, emotionele dag. Wel een dag vol echtheid, kwetsbaarheid, creativiteit, inspiratie en humor. Met lucht en licht afgewisseld. En sowieso heling. Dit doet het groepsproces. De rode draad is hierin de verbinding in de herkenning van soms de onzekerheid, het zoeken. Alles mag er zijn in een warme setting. Ik ben hierin de waker van jouw veiligheid. De hoeder van jouw onderstroom.
En wanneer je deze dag niets wilt delen en lekker alles voor jezelf wilt houden, is dat totaal ok: alle respect en begrip daarvoor: het is jouw dag.
Omdat het een ‘live’ dag is gebruik ik juist opdrachten en middelen die ik online niet kan doen. Ik breng je in beweging, letterlijk en figuurlijk. Vertrouw en geef je over aan een dag vol zintuiglijke streling, innerlijke voldoening en een tas vol inspiratie mee om nog lang op te kunnen teren. Je krijgt een boekje mee waar de doe- en schrijfoefeningen van de dag in staan.
Om het persoonlijk te houden, zal de groep uit maximaal tien personen bestaan.
Datum: zondag 3 oktober van 10 tot 16 uur
Waar: Soofs & Co – W.A. Scholtenstraat 9 – 9711 XA Groningen
Kosten: 75 euro ex btw (dit is incl koffie/thee/lekkers, een vegetarische lunch en het boekje).
Je kunt je opgeven via marian@dealchemievanhetleven.nl
Ik las een interessant artikel over het energetische hart. Dit stuk past zo bij wat ik met deze workshop beoog: ‘Dat ons hart de deur is naar onze intuïtie, dat het verbindt met een dieper weten, dat het ons verbindt met het universum, universele intelligentie en het grotere geheel. Het is zo veel meer dan een fysiek orgaan dat ons bloed rondpompt, het energetische hart gaat veel verder dan dat. Voor mij is het hart echt magisch. Het is ons energetisch centrum, vanuit waar we kunnen creëren waar we ten diepste naar verlangen. Vanuit ons hart is alles mogelijk en zijn we alles waard.’ – Tess Keijzer van And Heart
