Verwonderaar – dol op de kleinste details van het leven. Ik schrijf over de vergetelheid, de zogenaamde onbenulligheden en maak ze zo zichtbaar. Ik blijf me verwonderen over de natuur: zuurstof voor mijn geest, lichaam en ziel.
Filosofisch – denken over het leven en de mensch, interessante vraagstukken bediscussiëren met goede vrienden en dito wijn, je ontwikkelt jezelf tenslotte in verbinding met de ander. Mijmeren over waarom wij onze gedachten niet zijn en zo.
Reflectie – ik ben er gek op. Vooral omdat het me elke keer een nieuw stukje van mezelf ontfutselt. Een ander perspectief brengt. Laagjes pelt.
Stilte-liefhebber – Het ritme van de natuur bepaalt mijn ritme. De elementen zijn mijn thuis. Ik gun mezelf de vertraging waardoor het uitzicht en het inzicht zo veel helderder wordt.
Leesverslaafd – need I say more? Ok. Mijn nachtrust verliest het vaak van een boeiend boek.
Zeemeermin – jaren geleden haalde ik alle duikbrevetten op Curacao. Of eigenlijk eronder. De sereenheid is niet uit te drukken. Ik wilde eigenlijk onder water wonen. De zee is een van de grootste redenen waarom ik verhuisde naar Portugal.
The sea, once it casts its spell, holds one in
its net of wonder forever – Jacques Cousteau
Reiziger – reizen is voor mij een gemoedstoestand. Het onbekende geeft mij vleugels, verdwalen zet op scherp. Intuïtie wordt het meest gevoed door gewoon op pad te gaan, doelloos. De mooiste ontmoetingen ontstaan tijdens het reizen. Die met vreemden en die met mezelf.
(Tekst)Schrijver/auteur – zonder schrijven geen leven. Ik adem schrijven. Schrijven moet. Mijn boek De alchemie van het ondernemen schreef ik omdat ik zo’n boek niet kon vinden. Schrijven verbindt, maakt begrijpelijk, heelt en vertelt dat wat anderen niet kunnen verwoorden.
Op de Schrijversvakschool leerde ik technieken en mijn eigen schrijfstijl ontdekken.
Ik woon in zuidwest Portugal, op een kwartier lopen van verschillende strandjes aan de Atlantische Oceaan. De overweldigende natuur hier geeft mij alle aarding, verwondering en inspiratie die je terug vindt in mijn coaching. De zee heeft me weer leren ademen.
Alles wat ik als ‘stadjer’ verleerd ben, komt langzaam in alle oer-toonaarden terug. Mijn zintuigen zijn scherper, de focus verdiept, aandacht voor de kleinste details, verbinding makkelijk gemaakt. Precies dat wat je nodig hebt voor de vertaling naar je bedrijf, je doel, je plan, je boek. Vanuit stilte. Vanuit leegte. Vanuit authentiek voelen. Terug naar je bron.
Op de dag dat ik afstudeerde als polyenergetisch therapeut -lang geleden- besloot ik geen therapeut te worden. Te conventioneel, ik wilde mijn eigen coach-pad uitzetten die veel en veel verder reikt dan therapie. De 4-jarige opleiding heeft me ongelooflijk veel gegeven.
Mijn manier van vraagstelling leerde ik op de School voor Praktische Filosofie. Ik laat ruimte voor overpeinzingen. Er is stilte om de echo te laten weerklinken. Ik vraag, geef geen oplossing. Die zit in jouzelf.
De Schrijversvakschool leerde mij technisch en gedetailleerd kijken (ook naar mezelf). Met alle aandacht, tussen de regels door, achter zinnen en naast woorden. Zo luister en lees ik. Zo coach ik.
De natuur leert mij alles op onbewust niveau. Via haar symboliek, metaforen en er gewoon te zijn. Het loslaten en telkens opnieuw beginnen op het juiste moment in haar eigen tempo van bewegen, groeien, bloeien en veranderen. De seizoenen, het doodgaan en geboren worden. Na jaren coachen vind ik dit de meest krachtige manier omdat het direct binnenkomt, niet via het denken. Niet tussen 4 muren, maar tussen de elementen, daar liggen de antwoorden: in het voelen.
En zo leef ik nu mijn droom. Nee, het was niet makkelijk. Er vielen offers en vriendschappen. Ik ontmoette de verkeerde mensen, geldwolven, narcisten en parasieten. Ze hebben allemaal hun steentje bijgedragen aan hoe ik nu in het leven sta. Ik ben ze stuk voor stuk dankbaar.
Stuur me gerust een mailtje als je ergens meer over wilt weten: marian@dealchemievanhetleven.nl.
