Het boek dat ik las: Camino van Graeme Simsion & Anne Buist
Of het toeval is of niet, dit boek wordt steeds doorgegeven tijdens retraites. Het zit zo. Dit boek was van Lucia, zij las het op een yoga-retreat in Malaga. Zij gaf het aan Corien die meedeed aan mijn schrijf- & yogaweek op Madeira. Toen zij het uit had gelezen, kreeg ik hem.
Met een voorwaarde.
Als ik hem uit had, gaat hij naar een andere lezer, die hem vervolgens weer geeft aan…. je snapt hem al. Een doorgeefboek!
Over het boek.
Een vermakelijk boek dat gemakkelijk leest. Geen diepgaande, tot nadenken geschreven stukken, maar vrij luchtige kost. In mijn ogen dan. Ik las hem in het vliegtuig en daarna in de trein naar huis. Prima lectuur om mee te reizen, met humor (af en toe wat flauw) en de zo herkenbare beslommeringen van het leven. Natuurlijk is er de worsteling, de verliefdheid en de go of no go. Waar ik het meest van genoten heb zijn de beschrijvingen van de natuur, de gekste overnachtingsplekken met hun vaak eigenzinnige eigenaren.
Of ik hem zelf zou hebben uitgezocht? Nee. Maar dat is nu het verrassende. Ik vond hem de moeite waard om te lezen, juist omdat ik het boek kreeg van iemand die hem interessant genoeg vond. Een doorgeefluik van inspiratie dus.
En dat is nu net dat extraatje boven de andere manieren van het doorgeven van boeken, zoals de kleine bibliotheekkastjes over de hele wereld. Daar staan ze gewoon te wachten tot je hem wel of niet meeneemt. Of een boek leggen in de trein, zonder dat je weet van wie het komt. Zit er een klein briefje in, dan wordt het al wat spannender…Bij het doorgeven op deze persoonlijke manier reikt iemand jou het boek, met een verhaal daarbij. Juist die ontmoeting maakt het veel leuker!
Mensen ontdekken vaak de verwantschap met elkaar doordat ze van dezelfde boeken houden. -Samuel Smiles-
Ik juich trouwens alle vormen van het doorgeven van boeken luidruchtig toe. Lezen verrijkt echt je leven, is mijn mening. Verdwijnen in verhalen, in een andere wereld. En voor schrijvers is het al helemaal een must. Voor het uitbreiden van de woordenschat en het onderzoeken naar verschillende stijlen, vormen en tijden.
(Misschien ben ik niet het prototype gemiddelde lezer. Ik houd van zware kost overgoten met weemoed, tranentrekkende ontroering, akelige blootstellingen, kwetsbare uiteenzettingen en tot overpeinzing dwingende schrijfsels. Waar je af en toe je boek neer moet leggen om een uur na te denken over wat je net gelezen hebt. Doe mij de filosofische uitspattingen, bloemrijke zinnen en de woordenschat verhogende taal. De laagjes-boeken, zeg maar. Ik weet het: daarbij ben ik in de verre minderheid ; ).
Een doorgeefboek verbindt. Is duurzaam. Zet aan tot lezen. Biedt stof tot nadenken en is een makkelijke brug naar eigen verhalen. Zo’n boek deelt overkoepelende interesses. Maakt het leven een stukje mooier. Een boek doorgeven brengt en geeft dankbaarheid.