‘Zelfkennis is het begin van alle wijsheid.’
Aldus filosoof Socrates. Ik neem maar aan dat het begint bij de wijsheid in jezelf. En die vind je volgens Socrates terug wanneer je je zelfkennis vergroot. Hoe meer reflectie, hoe meer wijsheid. Hoe doe je dat, je zelfkennis vergroten? Op duizenden manieren lijkt mij, maar blijven we voor nu even op het filosofische pad, dan wandelen we nieuwsgierig door onze gedachten en emoties. Die maak je bewust door er als een toeschouwer naar te kijken. Wat doen bepaalde gedachten met jou en welke emotie volgt daarop? Super interessant om je gewaar te worden van je eigen struikelblokken soms.
Het vereist dus een kijkje naar binnen. Dat gaat niet zomaar. Je vindt ze wellicht wanneer je stil wordt. Dan heb je jouw innerlijke ruimte, jouw stilte gevonden. Die is er altijd. Maar te vaak omgeven door ruis die jou wil beschermen, overschreeuwen of in je hoofd houden. Want gericht voelen is soms pijnlijk. Door je bewust te focussen volgen inzichten.
Waarom doe je wat je doet? Waarom doe je niet wat je eigenlijk wilt doen? Herken je patronen? Wat of wie beïnvloedt jouw gedrag? Wat doet de omgeving met je? Welke prikkels komen binnen en wat heeft dat voor impact op jou? Weet jij waarom je doet wat je doet?
Het bewust zijn van je gedrag en je gedachten maakt dat je ook de keus hebt om ze te veranderen, wanneer ze je belemmeren. Het is soms eng, het vergt loslaten van vertrouwdheid (ik heb het altijd zo gedaan) en comfort. Je kunt het in hele kleine stapjes proberen, er zijn zachte manieren genoeg. Zoals indirect, door middel van je creativiteit.
Ik bied veel zachte vormen aan in de vorm van creativiteit: schrijven, tekenen, kunst, filosofie, schilderen en natuurlijk mijn allergrootste troef: de natuur! Want die heeft de oudste wijsheid in zich. Verbind je je met de elementen, dan verbind je je met jouw waarachtigheid. Jouw pure wijsheid. Dichter bij jezelf komen kan bijna niet.
Het bekende is vertrouwd. Ook in creativiteit ontwikkel je vaak vaste patronen: zo moet dat, anders is het fout. Het moet mooi worden. Het moet iets worden. Moet. Moet.
Zodra je je gevoel inschakelt, die eigenlijk vanuit jouw innerlijke verlangen vraagt om iets anders te doen, ervaar je vaak weerstand. Want wat zullen anderen er van vinden? Je uiterlijke stem gaat in gevecht met je innerlijke.
Die nog onbekende bron daarbinnen roept op dat moment. Luister eens daar naar en verbaas jezelf met dat wat er in jouw expressie naar buiten komt. Via je onderstroom. Vertrouw op die nog onbekende bron en maak hem steeds bekender voor jezelf.
Juist in creativiteit waar alles mag, is er de veiligheid en vrijheid om hiermee te experimenteren. Zo leer je om te gaan met de spanning en het ongemak dat het contact met het onbekende je kan geven. Maar hoe fijn dat dat er gewoon mag zijn. Dat niets ‘fout’ of ‘slecht’ is.
En zodra je in creativiteit je grenzen verlegt, werkt dit tegelijkertijd door in de onderstroom van je dagelijkse leven. Ook daar kan je het (on)bekende dan met open vizier en in alle vertrouwen omarmen.
Een creatieve reis door de geest, in de natuur. Zo binnen zo buiten, letterlijk. Wil je meer weten of een week boeken voor een paar uur per dag? Mail me gerust met je wensen, kijken we of we een prachtige reis kunnen samenstellen: marian@dealchemievanhetleven.nl
