De laatste kans om met Marian een natuurcoach-sessie te doen in Nederland grijp ik met beide handen aan. Zij zet de sessies door in Portugal. Zodra zij in mijn buurt is glijdt mijn pen als vanzelf over het papier. Binnenin mij begint er iets te borrelen. We spreken af in het bos, vlakbij Haren.
Ik mag de leiding nemen. Welk pad gaan wij volgen? Natuurlijk komt de vraag: ‘Waarom juist dit pad?’ Mijn heden en verleden komen elkaar tegen in deze prachtige omgeving. Het verleden vertolkt zich door hersenloze bomen, steile rechte stammen zonder takken. Ik neem bewust afscheid en begraaf ze in gedachten onder een steen. Deze gewetenloze idioten ga ik voortaan negeren. Tijdens onze wandeling komen deze nietsnutten ook steeds verder van mij af te staan. Er staan letterlijk obstakels tussen ons in. Ik kan niet meer bij ze komen. Ik stap uit dit zware omhulsel van het verleden en ‘mijn echte ik’ loopt lichtvoetig door. Ik spring over boomstammen, wring mij langs hekjes. Onbevreesd!
‘Onbevangen’, noemt Marian mij. Wat een prachtig woord. En zo voel ik me ook. Ik heb in mijn leven zoveel regels van anderen aangeleerd, ik was mijzelf compleet kwijt. Nu ben ik terug. Hoe fijn is dat?!
Op dit moment borrelt het niet meer. Het bruist. Mijn gedachten zitten in een stroomversnelling zonder de zware ballast uit het verleden. Ik struikel bijna over mijn pen. Ideeën vloeien in inkt op het papier. Dit gevoel werkt na de coaching gewoon door. De plannen ga ik uitwerken. Ik kom er wel. Wat een inzichten tijdens dit geweldige avontuur.
Er was de zon. Er was de branding. Er was de regen. Er was een rots.
Helemaal doorweekt legde ik mijn natte handen op de grote, gladde, glibberig massieve steen. En plotseling welde een diepe snik in me op. Zij zat daar, zo voelde het, al eeuwen, en ze had de voorafgaande dagen al zachtjes van binnen van zich laten horen. Pas nu kwam zij door mijn keel naar buiten. En ik wist: dit is THUIS! Stil. Zinderend. Grenzeloos.
Ook nu ik het schrijf voel ik weer die ontroerende beroering. Moeizaam liet ik de steen los, bang om dat gevoel weer kwijt te raken. Door drukte. Moeten. Mensen. En de zwaar geankerde angst om afgewezen te worden als ik vanuit deze diepte de woorden uit me laat rollen. Want hé, die woorden zijn misschien niet altijd lief, of vriendelijk, of comfortabel. Maar wel liefdevol! Puur! Dat zeker! En ik weet ook, dit zíjn wordt maar zo weer ietsjes of meer aangelengd met aanpassing, compromis, vermijding.
Het vraagt moed, voel ik, om dit pad te volgen. Durf jij?
——————————————————————————————————
Op de foto zie je Jolanda Mulder (www.jolandamulder.com) die haar ervaring hierboven zo prachtig beschreef. Na deze ‘rots’ontmoeting liepen we richting oceaan. Jolanda aarzelde niet, trok onderweg al haar kleren uit en dompelde zich onder. Het lef van naakt, kwetsbaar. Bevrijd, veilig. Dat is het antwoord. Geen woorden nodig. Dit is natuurcoaching.
“ Er is niets mooiers dan de zee die het land blijft kussen, hoe vaak ze ook wordt weggestuurd. “ Sarah Kay
In de overweldigende Portugese natuur maak ik gemakkelijk contact met mijn onbewuste. Mijn kern. Mijn echtheid. En dat bracht mij het afgelopen jaar naar een groot verlangen: de natuur als coach gebruiken. Waarom? Omdat alle coaches subjectief zijn. We kijken en sturen vanuit ons perspectief, vanuit ons -door de jaren heen- gevormde beeld. We zijn allemaal mensen met overtuigingen en meningen. Met altijd een rugzak, hoeveel we ook hebben afgeleerd in onze coach- of therapeuten-opleiding. Ken je het fantastische citaat: ‘To help is the sunny side of control.’ Mooi he?
De natuur heeft totaal geen last van dit alles en is hierin dan ook volstrekt neutraal en daardoor juist spiegelender: je kunt een stokoude kurkeik niet de schuld geven van jouw probleem.
‘Ik denk dat veel mensen vrijwel altijd tussen de uiterlijke cultuur van de mens zitten. Dat wil zeggen: ze begeven zich altijd in een door de mens gemaakte omgeving. Daardoor is er veel taal tussen mensen onderling, maar heel weinig taal tussen mens en natuur. Mensen kunnen die taal niet meer lezen en voelen daardoor de verbinding met de natuur minder. ‘
Mijn missie is om jou de verbinding met de natuur weer volop te laten ervaren in alle opzichten, om zo je intuïtie weer als kompas te gaan gebruiken. Echt, en vanuit voelen, niet vanuit (be)denken. Dat gebeurt niet met een uurtje wandelen in het bos. Dan is de natuur alleen je decor. Wandelcoaching is een geweldige tool om je verhaal kwijt te kunnen. Maar je bent geheel in je hoofd omdat je in interactie bent met de ander en vragen moet beantwoorden, waardoor de omgeving bijzaak is. Dit in tegenstelling tot natuurcoaching.
Natuurcoaching gaat vanzelfsprekend verder en dieper dan coaching tussen vier betonnen muren in een stad. De weidsheid, de zuurstof-boost, de nieuwe energie, de ruimteloosheid, de verandering van geur, kleur, lucht, ondergrond en perspectief doet hetzelfde met jou van binnen.
educating the mind without educating the heart is no education at all
-Aristoteles-
Hoe zou het voor je zijn om de natuur een grote plek (terug) te laten geven in je leven? Die verwondering, verbazing. Het besef dat niets in de natuur zonder elkaar kan. Ik wil je laten voelen hoe helend het is. Hoe inspirerend, hoe rijk. Je laten ervaren dat je vanuit het niet weten alle antwoorden in de natuur en dus in jouw natuur vindt wanneer je je verbindt met jouw natuurlijke zelf. Ik ben slechts de begeleider van jouw transformatieproces op dat moment. Jouw proces speelt zich dus af tussen jou, mij en de natuur.
In het opnieuw verbinden met de natuur herontdek je je eigen natuur en herstel je de balans. Alle natuurelementen zitten ook in jou en door deze hernieuwde kennismaking met je innerlijke stem geef je jouw unieke expressie weer aan je droom, doel of wens. Het coach-traject behelst dit proces waarbij ik werkvormen uit de natuur gebruik. Niet als object, maar als partner. Mijn eigen diepe verbinding met de natuur is bepalend voor de verbinding met jou als coachee. Vanuit mijn belevingsniveau, mijn gelaagdheid. Daar waar volledig respect ligt voor jou vanuit mijn gecreëerde leegte, wanneer we samen het coach-traject aangaan.
Ik laat je op een diepe laag contact maken met de natuurelementen en de zielsoude kracht van plekken. Rotsen, kliffen, duinen, het eucalyptus-bos, de Atlantische Oceaan. Ik laat je de ondergrond voelen met je blote voeten. De stroming onder je, in de zee. Je glijdt met je vingers over de ruwe rotswanden, je ogen dicht. Voel hun verhalen, het zijn de jouwe. Symboliek hoeft niet vertaald te worden, het onderbewustzijn begrijpt het meteen. Luister naar het ruisen binnenin. Je speelt met het zand, je rolt, danst of je bent alleen maar. De natuur oordeelt niet. De elementen zijn ‘slechts’ stille getuigen, spiegelende reflecties van jouw antwoorden, daar diep binnenin. De natuur raakt en reikt. Aan jou de keus.
Soms gaat het er ruw aan toe, soms zacht. Kabbelend, stormachtig of hakkelig. Chaotisch, zonovergoten of donder en bliksem. Donderwolken of schaapjes. Schoorvoetend of dansend. Uiteindelijk kun je alleen maar overweldigend en eerbiedig stil zijn. Die oneindige stilte waar je zomaar aan toe mag geven, omdat je verbonden bent. Niet meer met je hoofd, maar van ziel tot ziel. Want alles in de natuur leeft, net als jij.
Het afgelopen jaar dompelde ik mij onder in de studie natuur-coaching. De theorie maakte ik eigen en goot dit in mijn eigen manier van coaching. De praktijk kon ik vaak en naar hartenlust uitproberen, ik woon tenslotte op 10 minuten rijden van verschillende soorten strandjes en natuurgebieden.
Sta je op een punt in je leven waar je beseft dat er iets moet veranderen, gevoelsmatig? Maar niet helemaal weet hoe? Wil je er achter komen wat je werkelijk zin geeft in jouw leven? Dan zijn de natuurcoach sessies misschien iets voor jou. Je maakt een diepe verbinding en herstelt het contact met jezelf. Je gaat het leven op een andere manier bezien, veel meer vanuit jouw kern, van binnenuit. En veel minder vanuit alle ruis van buiten. De natuur begeleidt je op een magische manier terug naar je oorsprong.
‘Natuurcoaching geeft een antwoord op een diepe zucht van mensen om weer een thuis te hebben. En ook om zich thuis te voelen in hun lichaam, in hun levensstijl, hun omgeving, hun werk, de samenleving, wereld en aarde. Natuurcoaching helpt mensen weer om lief te hebben.’ – Ann Sterckx
Vaak kun je een situatie pas echt overzien wanneer je er afstand van neemt en er zo los van komt. Je beschouwt het dan vanuit een heel ander perspectief. Een verblijf in de natuur zorgt ervoor dat je je op één ding focust. Zo kun je herstellen van alle overbelasting: de om aandacht schreeuwende, multitaskende maatschappij. De schoonste lucht en de minste lichtvervuiling in de Algarve doet er nog een schepje bovenop.
Wil je meer weten, mail me dan even op marian@dealchemievanhetleven.nl.
“There are times when you need the extremity of rock, the hardness of an old, cold place against which you can measure yourself. There are times when you need to retreat to the wilderness. But there are times when you need the subtle flow of a river, the song of a waterfall and the deep, slow presence of trees. Times when you need to Return. There are times for holding on, and times for letting go.”
