Ik woon offgrid op een paradijselijk stuk land, een kwartier lopen van het dorp Barao de Sao Joao: een mix van culturen, kleuren en creatieve geesten. Een gemeenschap waar alles kan en niets hoeft. Een heerlijk dorp om totaal jezelf te kunnen zijn. Op dinsdagochtend loop ik naar het marktje, waar een ieder zijn of haar producten aanbiedt. Het Portugese stel met de allerlekkerste groenten en fruit, net geoogst. De Engelse die kruiden(plantjes) verkoopt en de dames die zuurdesem broden aanbieden en de verrukkelijkste rauwe choco-bonbons. Daarna een kop amandelmelk cappuccino bij A Tribo, het vegan restaurantje en nog wat laatste boodschappen bij een van de twee supermarktjes die het dorp rijk is. Rijk, dat is het goede woord voor deze hele normale, gewone dagelijkse zaken die op deze manier zin geven. Alles met aandacht en liefde gemaakt. Het is de ontmoetingsplaats voor kunstenaars en dat geeft een energie!
Vanuit dit dorp loop je zo het natuurgebied Mata Nacional in. De meest inspirerende wandelroutes worden aangeboden. Drie kunstroutes zijn ongelooflijk leuk om te wandelen:
De Passeio das Figuras is een wandeling richting het bos, waarbij je enorme figuren tegenkomt, gemaakt door kunstenaar Deodato. Figuren met een boodschap.
Maak je de wandeling Passeio dos Poetas, dan lees je af en toe een gedicht, gegraveerd in een leisteen die verspreid langs de route staan.
Loop je de Passeio A-Ver-O-Mar, dan belooft deze een route met een panoramisch uitzicht over de kust.
Soms kies ik een of twee van deze wandelingen uit wanneer je een specifiek vraagstuk hebt, of je andere invalshoeken zoekt voor je project. Wanneer je vastloopt. Een wandeling in een natuurgebied waarbij de dingen uit zijn context worden geplaatst is een methode om uit je eigen cirkel te stappen: ‘Oh, zo had ik het nog nooit bekeken…’ Dat. Ik stel vragen naar aanleiding van de sculpturen, of een paar poëzieregels (die ik uiteraard voor je vertaal), die jou verder helpen op je vraagstuk-pad.
